پسرک با ظاهری ژولیده و کثیف در حالی که پاهاش می‌لرزید، به طرفم اومد.دست دخترک کوچولو یی که موهاش روی صورتشو میپوشوند را محکم تو دستاش گرفته بود.
ظاهر معصوم دخترک قلب هر آدمی را به درد می آورد.سن هر دوتا رو جمع میکردی 15 سال نمیشد.
میشه یه دونه از این آدامسها را از من بخری؟؟؟
...یک دونه آدامس برداشتم و دستمو داخل جیبم کردم و یه اسکناس هزار تومانی به طرفش گرفتم .
گفت: آقا من بقیه اش رو ندارم بهت بدم.
برق شادی را توی چشمای دخترک دیدم.پسر ناراحت شد. با عصبانیت اسکناس رو از خواهرش گرفت و گفت: آقا ما گدا نیستیم .من این پولو نمیخوام.
گفتم: مگه چقد در آمد داری؟
در حالیکه بغض راه گلوشو گرفته بود گفت: بعضی وقتا دست خالی به خانه بر میگردم.
چهره معصومانه پسر و دختر خردسال توی ذهنم نقش بست.یه حلقه ای از اشک توی چشمام حلقه زد.آب دهانم رو قورت دادم تا بتونم شاید بغضم رو بشکنم .چشمام به خاطر اشکهای حلقه زده تو چشمم تار میدید.به زحمت تونستم جلوی اومدن اشکامو بگیرم.

گفتم: همه آدامسهات چقدر میشه؟
با خوشحالی گفت:همش رو میخوایی بخری آقا؟؟
گفتم:آره میفروشی؟
گفت: آره بگذار حساب کنم و با دستاش شروع به حساب کردن کرد
گفت: آقا همش میشه هزار و دویست تومن.
دست توی جیبم کردم و همراه با اسکناس هزار تومنی یه اسکناس دویست تومنی هم بهش دادم.
در حالی که از شادی توی پوستش نمیگنجید پول رو از من گرفت و بسته آدامسو به من داد و تشکر کرد.
جلوی دخترک زانو زدم و موهاش رو بوسیدم ..دوان دوان از پیشم دور شدند.تا اونجایی که دور میشدند نگاهشون کردم.
هنوزم حلقه اشک تو چشمام بود ناخودآگاه این شعر باباطاهر تو ذهنم نقش بست:

اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چند است و این چون؟
یکی را داده ای صد گونه نعمت
یکی را قرص نانی غرقه در خون